Alles van waarde is weerbaar

De obligate riedel dat we met oud en nieuw geen geweld tegen hulpverleners mogen gebruiken werd dit jaar uitgesproken door minister Ronald Plasterk, u weet wel, die verschrikkelijk redelijke man die dacht het politiek leiderschap van de PvdA te kunnen veroveren door met tranen in de ogen Joop den Uyl in herinnering te brengen. Het zou me niet zijn opgevallen als de entourage niet zo vreemd was geweest: hij sprak zijn woorden op de Amsterdamse effectenbeurs die hij gistermorgen met een klap op de gong mocht openen, omringd door brandweerlieden en ambulancepersoneel. De effectenbeurs?! Om aandacht te vragen voor geweld tegen hulpverleners?!

Ik kon het bijna niet geloven. Ik leef al jaren in de veronderstelling dat verzakelijking en economisering van het leven leiden tot ontmenselijking van de maatschappij. Dus, kort door de bocht geformuleerd, dat geweld tegen hulpverleners toeneemt naarmate het belang van de beurskoersen meer en meer wordt overschat. Maar uit het vervolg van het item werd mij de echte samenhang duidelijk: hulpverleners gaan voortaan financiële genoegdoening eisen van hun belagers. En dus gingen ze naar de beurs. Om duidelijk te maken dat ze hun aanvallers voortaan in de portemonnee zouden gaan pakken. Alles van waarde weerbaar. Zo’n samenleving. Of zoals Ronald Plasterk het formuleerde: “Laten we van een feest een feest maken.”