Schoktherapie
Alles vergeten en weer onbeschreven
blad worden, op je tanden bijten
niet per se seniel, maar gereset
je kinderlijk eenvoudig door de zuster bij de hand
en door de dokter bij de neus genomen weten.
En dat je dan weer opgetogen
kon zijn en huppelen en voor de eerste keer
de tuin ontdekte en dat iemand
dan antwoord gaf op al je vragen en je
op de bloemen en de vlinders wees.
En dat je veilig was en mocht gedijen
en dat er troost was als je viel
en dat geen mens het in zijn hoofd haalde
om aan het einde van de dag
toch weer zand in je ogen te strooien.
In scherpe bewoordingen 
Hoi Adriaan!
Gaaf dat je nu een eigen website hebt!
En je zit al in mijn ‘Favorietenbalk’, als dat geen geweldige opsteker is!
Ik geniet van de stukken die je schrijft en blijf je volgen!
Je bent heel goed!
Succes!
Wat een mooi (en herkenbaar, erg herkenbaar) gedicht, Adriaan!
Groet
van
Arta
Beste,
Uw naam; uw dichterlijk werk, valt op.
Daarmee nodigen wij u dan ook graag uit om eens wat van uw poëzie
-of feedback op het werk van andere dichters- te plaatsen
op de vrij nieuwe dichtersite: http://www.letterpodium.nl
Wellicht tot daar en met vriendelijke groet,
namens de redactie,
Wendy Vis, secretaresse van de redactie
Mijn naam valt niet alleen op, maar ook weg. Gelukkig staat mijn dichterlijk werk er nog.
Soms voert ons pad ons langs een spiegel waarin alles eender lijkt behalve de “ik”, die toch de dingen zegt en schrijft, die we ook zeiden en schreven.
Ik leg een witte steen voor deze spiegeldeur.
Ooit klop ik een keertje aan.
Ik ken je helemaal niet, we volgen elkaar via twitter doordat we leyla kennen. Maar ik ben er wel heel blij mee, want ik vind jouw tweets echt geweldig. Een verademing in een zee van onbenulligheden.
Lilian Steenhuisen
liliansbeelden
Laat ik nou onbenulligheden soms een verademing vinden!
Ha Adriaan,
Gerard maakte me attent op jouw ‘In scherpe bewoordingen’. Met veel genoegen heb ik jouw schrijfsels gelezen. Ik blijf je spitsvondigheden volgen.
Hartelijk,
Kees K.