Besloten gezelschap

In mijn hoofd hoor ik de prachtigste zinnen
wonderen van taal en klankschoonheid
een virtuoze manifestatie van het scheppende woord
glorieuze vergezichten worden geschilderd
diepe inzichten vrijgegeven
toehoorders op het verkeerde been gezet
en dan weer bij de hand genomen
gegoocheld wordt er met paradoxen,
metaforen, hyperbolen, ja zelfs
met stijlfiguren die niemand nog kent
niet zelden duizelt het mij en hap ik naar adem
als ik het beluister.

Ik weet het zeker
ook al versta ik letterlijk geen woord
van wat al die stemmen in dat afgesloten vertrek in mijn hoofd
roepen (tegen elkaar? tegen mij? tegen de wereld?)
Op een dag vind ik een luik in de muur van die kamer
en schuif het open: horen en zien zal mij vergaan
als ik koortsachtig alles wil gaan schrijven wat ik hoor –
geen beginnen aan natuurlijk.