voor reflexxus
Ik dwaalde door het centrum van een grote stad
de bloemenkoopman ventte schaamteloos
de laatste ruikers onkruid uit. Op een terras
dronk ik een zuur d’orange met veel eau de cologne
ik slikte en mijn ogen vulden zich met levertraan.
Ik mijmerde: het leven is een rommelmarkt
waar oud roest noodgedwongen blinkt
en niemand zoekt naar wat ie vindt
uiteindelijk word je vergeven door de vlooien
en keert naar huis terug met een gegeven hobbelpaard
dat mogelijk in zijn aftandse bek
een ongekende schat bewaart.
In scherpe bewoordingen 
Prachtig!
Reflexxus glimlachte en zei: Mooi. Toen ik het had voorgelezen.
Ha fijn, daar ben ik blij om. Bedankt voor het bericht.
Goed om te lezen dat Reflexxus Aadriaans gedicht mooi vindt.
Zo speciaal voor haar gemaakt.