Ontijd

Ik was er wel, maar niet bewust
ik bestond zonder te weten
ik sliep, ik droomde vage dromen
onduidelijke contouren bewogen om mij heen
de wereld was vol onverstaanbaar gemompel
nooit werd er een beroep op mij gedaan
mijn afkomst herinnerde ik mij niet meer
mijn bestemming was duister
ooit moest ik zijn geboren, maar wanneer?

Toen op een dag stikte ik bijna
in paniek strekte ik mijn armen en benen, vliezen knapten
ik schreeuwde, ik ademde ontzetting, de slager rukte mijn navelstreng uit
de vlammen sloegen op mijn netvlies, geluid brulde in mijn hoofd
het leven overweldigde mij – hoe had ik kunnen voorzien
dat ik in minder dan geen tijd zou sterven.