Het zijn de donkere dagen
voor je het weet
springt er weer één voor de trein
valt er weer één te pletter
hangt er weer één te bungelen
hard zingen helpt niet
flikker toch op met je kerstverlichting
en donder op met je vuurwerk
loop naar de hel met je holle lach.
In scherpe bewoordingen 
Gelukkig geen vrijdag de 13e! Misschien toch nog een lichtpuntje?
Zo vriend dat liegt er niet om.
Vandaag weer een schietpartij.
Niets helpt. Geen goede gedachte, geen protocol, geen tijdelijke wapenstilstand.
Het gebeurt gewoon, altijd en overal.
En wij hier maar druk zijn met een gestrande bultrug.
Wat zou er gebeuren als een handvol vluchtelingen op zo’n zandplaat gaat zitten.
Laten we dan de ME uit een helicopter zakken?
Ik hoorde in twee weken drie vreselijke verhalen over mensen die er een einde aan hadden gemaakt.
Ook vluchtelingen helpen wij graag om terug te keren naar waar ze vandaan komen. Dat was ook het streven bij de bultrug, toch?
De man van mijn liefste vriendin ging zaterdagavond 8 december even koffie halen in de keuken… hij kwam niet meer terug; wat een pijn en rauwe rouw. Toch (ondanks veel verdriet en onrecht) kan ik oprecht genieten van de warmte van de kerstverlichting in mijn kerstboom, die dit jaar weer naar dennen geurt en mij met verse naalden prikt.
Liefde voor het leven zal niemand mij ontnemen.