Niets verloren

Ik ging de botanische tuin bezoeken
ik wist wat ik er zocht:
geurige bloemen en felle kleuren
exotische namen die duizelingwekkend
alle perken te buiten zouden gaan
de rotstuin zou bloeien
de kassen zouden vol vlinders zijn
niet zomaar vlinders zoals ze bij Blokker liggen
maar echt bewegende die op je uitgestoken hand
neerstrijken en kopjes geven.

Toen ik aankwam was het november
de wintersluiting stond voor de deur
de tuinman verzamelde gehaast dode planten
en ook mijn groet viel dood op de grond
de zwarte perken lagen als vers gedolven graven
tussen platgetreden paden
een plotselinge mist maakte
de warme, groene kassen onvindbaar.

Geen nood, bedacht ik welgemoed
onderweg naar huis kon ik immers altijd nog
weer tot mijzelf komen in een Blokkerfiliaal.