Stilstand zou ik het niet willen noemen
als je al maanden geen fatsoenlijke
regel geschreven hebt.
Achteruitgang kan het ook niet zijn
gezien je veroudering in de spiegel.
Het geloof in een wereld die draait
op zijn plek in een stelsel dat raast
door de kosmos is je enig houvast.
Luister goed en verneem het geluid.
Zo zijn er ook gedichten overal
om je heen die sneller dan het licht
op je afstormen je weet alleen nooit
wanneer er één inslaat.
In scherpe bewoordingen 
Nee, je weet idd NOOIT wanneer er 1 inslaat, je hoeft je hand alleen maar uit te steken als het ware en je vangt er 1 maar het moet wel een achteloze hand zijn, niet een die vol van wil is. Zo zit het volgens mij.
Als een rotsblok in de storm!
ja, hij staat er al op, die laatste strofe. Prachtig!
en luisteren is het sleutelwoord.
Er slaat er op dit moment een in.
Een prachtig zingende vogel hoog in een boom boven ons hoofd. Soms is dat genoeg.