Het grote ronde zwarte gat
waar je gezicht omheen lag
drukte volmaakt het
… O …
van onze verbazing uit.
Blind als je was volgde je
de stem van je moeder met je hoofdje
waarin twee hersenhelften
ook niet van elkaar gescheiden waren.
Niet alles aan je was zo onvolmaakt:
je had toch mooi vier nieren en aan elke hand
een slim reservepinkje.
Drie dagen lang schoten we op je af
als jij dreigde te stoppen met ademen:
dat gaat zomaar niet, doe nou geen domme dingen jij
totdat we besloten ons te schikken
in wat onvermijdelijk was.
Midden in die nacht ging het alarm:
jij vertrok
we namen je in je moeders armen
je schokte nog lang na
het hartje wil niet opgeven
lichtte de medische begeleiding toe
extra morfine was er goed voor
totdat je stil werd en zwart.
De rest is bekend
het afscheid duurt nooit lang genoeg
de mensen dachten dat wij heel verdrietig waren.
Deze dagen tien jaar geleden werd ons tweede kind Michaël geboren om slechts drie dagen bij ons te blijven. Ik schreef vorig jaar al eens over hem: Deze foto bestaat niet.
In scherpe bewoordingen 
godsamme.
ik huil als reactie.
Heldinne en reflexxus, dank voor jullie reactie. Ieder jaar om deze tijd is alles weer zoals ”toen”: het licht, de geuren buiten, de temperatuur van de lucht, alles. Het is onmogelijk om er niet aan herinnerd te worden. Een deel van het verdriet kruipt altijd weer in me dan.
Ja, zo gaat dat en is het klaarblijkelijk juist.. . naar ik aanneem ( ik ken het en leef voor zover dat kan vandaag met jullie mee)
Excuses Aad, niet meer aan gedacht.
Ik vond je voorjaarsgedicht ook al zo somber, nu denk ik dat te begrijpen.
Je mag er niet acuut een euforisme van maken, maar ik vond de memoriam van Michael vandaag bij mijn spam. Gelukkig dat ik het even door scrolde voor ik alles in de prullenbak gooide.
Je hebt me wel eens over het lot van je jongste zoon verteld en ja eerder er heel ontroerend over geschreven, maar uit hoe je je indrukken en gevoelens in deze poezië weergeeft blijkt hoe spijkerhard die waarheid over je kind is binnengekomen.
Om nooit te vergeten!
We zullen er geen euforisme van maken, maar het is wel heel toepasselijk. Een kindje dat als spam bestempeld wordt. Gelukkig hebben we in die paar dagen van de kant van de verpleging en het ziekenhuis alleen maar liefde (ik heb er geen ander woord voor) jegens hem ondervonden. Een heel bijzondere ervaring. Bedankt voor je reactie!
Schrijnend mooi, mooi…!