God-deeltje manifesteer u
rondvliegend en botsend in de speciaal voor u
aangelegde tredmolen van onze helse tunnels
toon ons uw aanwezigheid in de eeuwigheid
van een nanoseconde
spreek tot ons in het uitslaan van onze meters
in de uitkomsten van onze experimenten
openbaar uzelf aan ons
als onverklaarbare afwijking van een gemiddelde
in deze tijd van crisis en wanhoop
manifesteer uzelf in de harten
van onze natuurkundigen
in de hoofden van de zwakzinnigen
die over ons het bewind voeren
en in de tekorten van de hebzuchtigen
die ons uitschudden.
Manifesteer uzelf in het vuur van onze oorlogen
in het water van onze tsunami’s
in de straling die uit onze kerncentrales lekt
in de orkanen die onze hoop vernietigen
manifesteer u op onze geërodeerde rotsen
boven onze verschroeide vlaktes
in de bossen die wij morgen zullen kappen
in onze wolkenkrabbers en in de golfplaten van onze krottenwijken
in de baarden en sluiers der orthodoxen en
in de bomgordels waarmee onze gelovigen zichzelf opblazen.
Toon ons uw aanwezigheid in
het brekende oog van het slachtdier
in de geur van het brood dat wij bakken
in het asfalt van onze wegen
het vuil in onze rioleringen
het licht dat van onze beeldschermen afstraalt
de signalen die onze satellieten uitzenden
de vertraagde beelden van onze raketmotoren
de achtergrondstraling die onze
radiotelescopen opvangen.
Manifesteer uzelf in de verwarde haren van
de baard van de profeet
in de incontinentie van een stervende paus
in alles wat oud is en ziek en zichzelf overleefd heeft
in alles wat verdwijnt voor onze ogen
en in alles wat weigert te verdwijnen.
Manifesteer u in de leegte
in de onvervulde ruimte van ons denken
verhef u in stilte
in uw eeuwige alomtegenwoordige
nooit opgemerkte aanwezigheid
totdat ook wij zwijgen.
In scherpe bewoordingen 
Bedankt voor je kerstgedachte. Een heftige bespiegeling van deze tijd.
Het opnemen van zoveel weinig hoopgevende somberheid maakt mij gek genoeg opstandig, waardoor het zoeken naar meer licht meteen kan beginnen.
Want: Liever wentel ik mij niet in de uitstraling van dit god-deeltje.
Apropos: Het zwijgen kan toch ook al eerder beginnen? Gewoon, vrijwillig?
Mij bevalt dat wel.
Zwijgen en stil zijn is volgens mij in veel geestelijke tradities een weg om God te vinden.
Opstandig worden lijkt mij een juiste reactie op alle somberheid. God IS overal, maar waarom ziet niet iedereen het? Om daarop te wijzen vroeg ik op een overdreven manier of hij zich toch vooral zichtbaar wilde maken.
Bedankt voor je reactie.
Precies waar ik mijn gedachten overheen jaag deze dagen, Adriaan. En ook: waarom zie ik niet, wat andere mensen zien? Wat weet ik ervan? Of wat weten zij van mij? De onderlinge verwantschap tussen de menschen lijkt steeds verder uit te vagen. Opeens krijg ik dan zo een hekel aan het begrip ‘andere mensen’. Alsof we uitverkoren zijn of in het geheim een vrijkaartje in handen hebben voor de ark van Noach, of zo. Hebben we allemaal van zulke rare gedachten deze week? Er is wat gaande!
poging 2:
In de goede oude trouwtraditie proberen om een prachtig gedicht nog mooier te maken. Het is waar en invoelbaar, maar om Salieri te parafraseren: too many words.
Een gedicht moet niet voorschrijven, geen opinies geven, maar zo klein mogelijk zoveel mogelijk geven aan de lezer om hem dat gevoel zelf te laten ervaren.
Ik ben zo brutaal geweest om het te verkorten en te herschikken, kijk maar of het iets is, en of je dit wilt weghalen ;-).
Gebed om verlichting
december 23, 2011
God-deeltje manifesteer u
spreek tot ons in het uitslaan van onze meters
in de onverklaarbare afwijking van een gemiddelde
in de achtergrondstraling die onze
radiotelescopen opvangen.
manifesteer uzelf in de harten
van onze natuurkundigen
Manifesteer uzelf in het vuur van onze oorlogen
in het water van onze tsunami’s
in de straling die uit onze kerncentrales lekt
in de bossen die wij morgen zullen kappen
in onze wolkenkrabbers en onze krottenwijken
het brekende oog van het slachtdier
het asfalt van onze wegen
het vuil in onze rioleringen
in de bomgordels, baarden en sluiers der orthodoxen
Manifesteer uzelf in de verwarde haren van
de baard van de profeet
in de incontinentie van een stervende paus
in de hoofden van de zwakzinnigen
die over ons het bewind voeren
en in de tekorten van de hebzuchtigen
verhef u in stilte
in uw eeuwige alomtegenwoordige
nooit opgemerkte aanwezigheid
totdat ook wij zwijgen.
Heel mooi, het is veel beter zo. Dankjewel!
Ik laat het allebei zo staan, dan kan iedereen (”heel het volk” om in de kerstsfeer te blijven) het zien en, met Maria, al die woorden in het hart bewaren en overleggen.
Ik stam uit een orale traditie (de calvinistische preek) waarin alles drie keer gezegd wordt, in steeds iets andere bewoordingen, om meer indruk te maken. Ik begreep onmiddellijk wat je bedoelde met ”too many words”. Ik vond in mijn versie de slotregel ook een beetje op de lachspieren werken omdat ik zelf zo breedsprakig was geweest.
En nu ga ik verder zwijgen.
Mooi! Mooi! Mooi! De eerste versie twee keer gelezen en dan de verkorte strakkere versie van Heldinne er over heen. Ja het is en blijft natuurlijk wel een echte Adriaan.
Voor mij is het god-deeltje sterrenstof dat overal in doordringt en aanwezig is!
zwijgen is mooi en groeizaam voor wie in vrijwillige afzondering verkeerd. maar wordt in t intermenselijke maar altezeer aangewend om domheid te maskeren/wijsheid te suggereren enerzijds en een dubbele agenda te voeren anderzijds.
– neutrino’s zijn alleen zichtbaar als ze botsen-