Mijn bejaarde achterburen, die hun tuin hebben laten bestraten en die overhangende takken uit een naburige tuin, waar nog wel groen is en waar zelfs vogels nestelen, met gevaar voor eigen leven en met nauwelijks verholen woede staand op een ladder kortwieken, hebben onder die verminkte takkenstompen, hoog aan de schutting, een vogelhuisje hangen waar, vreemd genoeg, geen vogels in willen nestelen. Zij hebben dit probleem nu opgelost door op de rand van de schutting, boven het huisje, een gekleurd plastic vogeltje van een nog niet eerder in Nederland of daarbuiten gesignaleerde soort te plaatsen. Hen kennende verwacht ik dat het beestje ook twee maal per jaar met de hogedrukspuit gereinigd zal worden.
Is er een naam voor dit syndroom? Dat je van je tuin een parkeerplaats maakt, de overhangende natuur van je buren uitroeit en een plastic vogeltje op de schutting plant omdat dat zo gezellig staat bij het nutteloze vogelhuisje? Minister Schippers stelt 70 miljoen ter beschikking om sport in de buurt te bevorderen. Als we nu gewoon per buurt afspreken dat iedereen die wel wat beweging kan gebruiken meehelpt al het groen in de buurt te verwijderen, om daarna wekelijks met agressieve middelen opschietend groen en ander onkruid of vuil te bestrijden, dan zijn die mensen toch ook lekker buiten bezig en in beweging? Dat scheelt 70 miljoen en een heleboel beesten die enge ziektes kunnen overbrengen. Of ben ik nou gek?
In scherpe bewoordingen 
Jazeker is daar een naam voor, Rem Koolhaas noemt dat in Delirious New York “The irrestible synthetic.” Liever een plastic koe dan zo’n poepbeest in de wei.
Kijk, daar hebben we iets aan. Al moet het Irresistible zijn, denk ik.
Ja, daar heb je gelijk in.
Ik huur beneden verdieping villa met tuin. Boven verdieping bewonen de eigenaars. Af en toe. De rest van het jaar zitten ze in een taxfree hertogdommetje, runnen een Pension voor gastarbeiders of zoiets.
De tuin was leuk. Nu niet meer.
Meneer neigt van licht naar zwaar gestoord.
Kapt en zaagt alles om en weg als hij weer eens komt. Stapt daarna snel weer op. Tevreden over het resultaat. Wij zitten nu te kijk, en met uitzicht op kale stammen het hele jaar door.
Misschien wil hij je weg hebben?
Buren en je tuin. Breek me de bek niet open! Mijn gelukkig ex-tuinburen zijn vertrokken nadat ze alle beplanting inclusief de meterslange groene afscheiding er uit gerooid hebben. Nu klaagt hun nieuwe buurvrouw over de kaalslag die ze opnieuw plegen.
Duidelijk mensen met een missie.
Zulk gedrag kan niet veel anders betekenen, dan dat mensen die zich dermate Anti-Leven gedragen heel erg ongelukkig zijn. Je moet ze helpen, op de een of andere manier. Breng ze een zakje stoofpeertjes, of eitjes van eigen kippen. Doe iets!
Ik ga ze helemaal niet helpen, ik ga gewoon kijken wat ze allemaal nog meer doen en daar stukjes over schrijven. Stoofpeertjes en eitjes? Ik ken ze langer dan vandaag. Als ik ze gelukkig wil maken moet ik het tegelpad tussen hun en mijn tuin met chloor gaan boenen. Daar zouden ze pas echt van in de wolken raken.
Je hebt zeker geen stoofpeertjes of eitjes he?
Er vooral over schrijven, hebben wij er ook nog plezier van.
De stoofpeer in onze voortuin staat er pas twee jaar en heeft nog geen vrucht gedragen. Eigen kippen heb ik niet, maar als ik ze had, at ik de eitjes lekker zelf op.
maar je hebt toch wel een geweer?
De tijd dat ik serieus overwoog een vuurwapen aan te schaffen ligt gelukkig alweer ver achter me.