Expeditie

Zoals een karavaan een spoor door het zand trekt
zo vervoert de tram je vanmiddag over rails
door een woestijn van beton, asfalt, ijzeren masten.
De Oriënt was altijd al fascinerend
met zijn drukke steden, levendige handel en gesluierde vrouwen
in gestapelde nederzettingen
leven en wonen mensen langs deze route.

Niet alleen de bevolking maar ook vuil
zwerft hier over straat en kijk daar
in de wind tegen een cactushaag vouwt
zich een weggewaaide plastic zak
plots in de vorm van een prachtige vogel:
de beschaving zet je doorlopend
op het verkeerde been.

Meubelboulevard heet de plaats van bestemming
een steenwoestenij als bolwerk
tegen golven van auto’s die af en aan stromen
zo ver als het oog reikt op de onafzienbare ringweg
in een eeuwig op en neer gaand getij.

Mieren zijn wij, krioelend in het zand
ons huisraad op de rug.