Als de wekker de dag openscheurt
rugpijn en vermoeidheid ontwaken
en ik mij onder de haperende douche
afdoende verbrand heb
schiet ik in mijn gewoontekleren
stommel woest en wakker de trap af
veeg met mijn arm de vaat opzij
kauw vastberaden het oude brood
drink mijn Senseo en denk aan koffie
verheugd visualiseer ik de tredmolen
ik harnas mij met tegenzin
weiger de wallen onder mijn ogen te zien
en grijns naar wat ik aantref in de spiegel:
ik ga vandaag weer het beste halen uit mijzelf.
In scherpe bewoordingen 
ja, laten we beginnen met het Maaien van het Gras.
Daar zal jouw dag te kort voor zijn vrees ik…
Zo diep weggestopt zal het toch niet zitten?
Die Senseo kun je altijd nog de schuld geven als het niet lukt.
Onnodig. Het gáát lukken.